ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ( 1η και 2η)

ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ

Να διαβάσετε με προσοχή:
α) το εισαγωγικό σημείωμα του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού για την εξωτερική πολιτική και τα γεγονότα της περιόδου 1897-1922 & β) τα σημαντικά πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην Μικρασιατική εκστρατεία.
Επίσης παρακολουθήστε το βίντεο για τη Μικρασιατική εκστρατεία από το οπτικοακουστικό αρχείο της ΕΡΤ που θα το βρείτε εδώ:
http://www.ert-archives.gr/V2/public/p05-browse.aspx?titleid=6659&action=mBrowse&mst=00:14:25:00

Κατόπιν αυτών:
Να δημιουργήσετε δύο έγγραφα Word :
Α) στο πρώτο να καταγράψετε σε ένα εισαγωγικό σημείωμα τα βασικά γεγονότα με τη χρονολογική τους σειρά.
Β) Στο δεύτερο να παρουσιάσετε με λίγα λόγια τους βασικούς πρωταγωνιστές της εκστρατείας.

1Η ΟΜΑΔΑ
ΒΑΣΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Στη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου στο χώρο της Βαλκανικής και της Ανατολικής Μεσογείου γενικότερα, η Ελλάδα προσπάθησε να επιτύχει τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη από την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Αναλήφθηκε τότε η Μικρασιατική Εκστρατεία στην προσπάθεια της Ελλάδας, ως συμμάχου των νικητριών Δυνάμεων
Με τη βραχύβια συνθήκη των Σεβρών(28 Ιουλίου 1920) η Ελλάδα απέκτησε για λίγο τη μεγαλύτερη έκτασή της, κερδίζοντας τα Δωδεκάνησα, τη Θράκη και μια ζώνη στη δυτική Μικρά Ασία γύρω από τη Σμύρνη. Το Νοέμβριο του 1920 ήρθε και πάλι στην εξουσία ο ανεπιθύμητος στους συμμάχους Κωνσταντίνος. Το εγχείρημα της Μικρασιατικής Εκστρατείας κατέληξε στην οριστική αποχώρηση του ελληνικού στοιχείου από τις εστίες του στη Θράκη, τον Πόντο και τη Μικρά Ασία.
Από την "Ελλάδα των Σεβρών" παρέμεινε μόνο η δυτική Θράκη και η κατοχυρωμένη κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου. Συνολικά, στη δεκαετία 1912-22 η Ελλάδα διπλασίασε την έκταση και τον πληθυσμό της αποκτώντας τα οριστικά της σύνορα πλην των Δωδεκανήσων, τα οποία θα μείνουν στην ιταλική κυριαρχία ως το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Την ίδια εποχή ,χάνεται η πιθανότητα συμπερίληψής τους στο ελληνικό κράτος: η Βόρειος Ήπειρος και η Κύπρος
Την επόμενη περίοδο, του Μεσοπολέμου, η ελληνική εξωτερική πολιτική στρέφει τις βλέψεις της στην θέσπιση της καλής σχέσης με την Τουρκία και τα άλλα βαλκανικά κράτη !

ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Αριστείδης Στεργιάδης: Ύπατος Αρμοστής της Σμύρνης από το 1919 ως το 1922.Με την αυταρχικότητά του δημιούργησε προβλήματα.

Λεωνίδας Παρασκευόπουλος: Αρχιστράτηγος του ελληνικού στρατού.

Αναστάσιος Παπούλας: Αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Γεώργιος Χατζηανέστης: Αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων της Μικράς Ασίας.

Σμύρνης Χρυσόστομος: Διαπρεπής κληρικός, επίσκοπος Σμύρνης την εποχή της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Νουρεντίν μπέης: Ο τούρκος βαλής της Σμύρνης, ήρωας του πολέμου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή δραστηριοποίηθηκε εναντίον των Ελλήνων.

Κωνσταντίνος: Ένας βασιλιάς όπου ο ελληνικός λαός πέτυχε σημαντικές νίκες στους Βαλκανικούς πολέμους.

Ελ. Βενιζέλος: Είναι ένας μεγάλος οραματιστής κυβερνήτης με μεγάλη σημασία για τον ελληνικό λαό.

ΟΜΑΔΑ 2
Μικρασιατική Εκστρατεία
Η περίοδος 1897-1922 ξεκινά με το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 για να τελειώσει με τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό των ελληνικών κοινοτήτων της οθωμανικής Ανατολής.
Η αλυτρωτική πολιτική δοκιμάστηκε σε όλη τη διάρκεια της περιόδου αυτής, άλλοτε με επιτυχία όπως συνέβη στη διάρκεια των δύο Βαλκανικών (1912-13, 1913) και του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και άλλοτε με καταστροφικά αποτελέσματα όπως συνέβη με τις επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία (1919-1922).
Στη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου η Ελλάδα προσπάθησε να επιτύχει τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη από την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η Ελλάδα στην προσπάθεια της , ανέλαβε την Μικρασιατική Εκστρατεία , ως σύμμαχος των νικητριών δυνάμεων και μέλος της Συνδιάσκεψης της Ειρήνης.
Με την συνθήκη των Σεβρών η Ελλάδα εκπλήρωσε το όραμα του Βενιζέλου. ‘Η Μεγάλη Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών’ έγινε για ελάχιστο χρονικό διάστημα πραγματικότητα. Όμως το Νοέμβριο του 1920 όλα κατέρρευσαν με τις πολιτικές αλλαγές και την επιστροφή του Κωνσταντίνου και έτσι κάθε ελληνικό στοιχείο αποχώρησε από τις εστίες της Θράκης , του Πόντου και της Μικράς Ασίας.
Το μόνο που σώθηκε ήταν η δυτική Θράκη και τα Νησιά του Αιγαίου και τα υπόλοιπα μείνανε στην κυριαρχία άλλων εξουσιών. Από την επόμενη περίοδο, του Μεσοπολέμου, η ελληνική εξωτερική πολιτική θα μεταστραφεί ολοκληρωτικά, εγκαταλείποντας κάθε μεγαλοϊδεατική βλέψη και θέτοντας ως στόχο την καλή γειτονία με την Τουρκία και τα άλλα βαλκανικά κράτη και την προάσπιση του εθνικού εδάφους από κάθε επιβουλή.

Οι πρωταγωνιστές της τραγωδίας

Αριστείδης Στεργιάδης
Ύπατος Αρμοστής της Σμύρνης από το 1919 ως το 1922, η "αινιγματική προσωπικότητα",

ο άνθρωπος που επιλέχτηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο για τη θέση αυτή, στην οποία παρέμεινε μυστηριωδώς και από τους αντιπάλους του μετά τις εκλογές του 1920.
Ο ίδιος δίστασε και καθυστέρησε όσο μπορούσε να αναλάβει τα καθήκοντά του το 1919. Μόνο οι θερμές παρακλήσεις του Βενιζέλου μετά τα αιματηρά επεισόδια της απόβασης τον έπεισαν να παρουσιαστεί στη Σμύρνη στις 18 Μαΐου. Ο ίδιος δεν πίστευε στην εκστρατεία εκτιμώντας ότι η συνολική επιχείρηση θα οδηγούσε σε σκληρό πόλεμο Ελλήνων και Τούρκων με ανυπολόγιστες συνέπειες για την Ελλάδα.
Από την άφιξή του κιόλας οι σχέσεις του με τον ελληνικό πληθυσμό ήταν δυσχερείς. Αποφασισμένος να μη δεχτεί επεμβάσεις στο έργο του ούτε από τη σμυρναϊκή δημογεροντία ούτε από τη Μητρόπολη ούτε καν από την Αθήνα, γρήγορα δυσαρέστησε τους πάντες προσηλωμένος στην εντολή του πρωθυπουργού για επίτευξη κλίματος ειρηνικής συνύπαρξης Ελλήνων και Τούρκων, οι οποίοι εξέλαβαν τη στάση του ως μεροληπτική εναντίον τους και υπέρ των Τούρκων. Συχνά συγκρούστηκε με τη στρατιωτική διοίκηση για τα όρια των αρμοδιοτήτων της και συγκέντρωσε την οργή των Μικρασιατών.
Το καλοκαίρι του 1922 ήταν ίσως ο μόνος που είχε επίγνωση της κατάστασης και της επικρεμάμενης Καταστροφής. Ο ίδιος έστειλε διαβήματα στην Αθήνα για αποστολή πλοίων που θα μετέφεραν τους χριστιανικούς πληθυσμούς. Όταν όμως επήλθε η Κατασροφή, κατηγορήθηκε ότι απέκρυψε την πραγματικότητα από τους κατοίκους και δεν τους επέτρεψε έτσι να λάβουν μέτρα για τη μεταφορά και τη σωτηρία τους. Μέρες μόλις πριν από την Καταστροφή έστελνε μάλιστα μήνυμα στους αντιπροσώπους της Αρμοστείας σε άλλες πόλεις να μην ενθαρρύνουν τους ελληνικούς πληθυσμούς να αποχωρήσουν μετά την κατάρρευση του μετώπου.
Ο ίδιος αναχώρησε από τη Σμύρνη με αγγλικό πλοίο για να εγκατασταθεί τελικά στη Νίκαια της Γαλλίας μέχρι το τέλος της ζωής του, χωρίς να ξαναβρεθεί ποτέ ούτε σε ελληνικό ούτε σε τουρκικό έδαφος.

Λεωνίδας Παρασκευόπουλος
Αρχιστράτηγος του ελληνικού στρατού από τα τέλη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και ως το δεύτερο χρόνο της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Υπό την αρχιστρατηγία του οι ελληνικές δυνάμεις κατέλαβαν τη Θράκη και τη δυτική Μικρά Ασία. Παραιτήθηκε από το αξίωμά του το Νοέμβριο του 1920 μετά την ήττα των Φιλελευθέρων και αποστρατεύτηκε κατόπιν αίτησής του.


Αναστάσιος Παπούλας
Αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων στη Μικρασιατική Εκστρατεία από το Νοέμβριο του 1920 ως το Μάιο του 1922. Στη θέση αυτή επέδειξε σημαντικές στρατηγικές και ηγετικές ικανότητες και εργάστηκε για την επίτευξη πνεύματος εθνικής ενότητας στο διχασμένο κομματικά στράτευμα. Αντιμετώπισε πολλές φορές παρεμβάσεις επιτελικών και αυλικών παραγόντων και του ίδιου του βασιλιά, οι οποίες έπαιξαν κατά την άποψή του μοιραίο ρόλο στην έκβαση του πολέμου. Το Μάιο του '22 παραιτήθηκε, απογοητευμένος από τους χειρισμούς της τότε πολιτικής ηγεσίας και του θρόνου. Αποσύρθηκε μάλιστα και από το στράτευμα. Υπήρξε μάρτυρας κατηγορίας στη "Δίκη των Εξ" το Νοέμβριο του 1922.


Γεώργιος Χατζηανέστης
Αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων της Μικράς Ασίας την εποχή της κατάρρευσης του μετώπου. Σε δικούς του ατυχείς χειρισμούς χρεώθηκε σε μεγάλο βαθμό η διάσπαση των ελληνικών δυνάμεων και η άμεση κατάρρευση του μετώπου. Συνελήφθη από την επαναστατική κυβέρνηση των Πλαστήρα-Γονατά και καταδικάστηκε ως συνυπεύθυνος της Καταστροφής στην περίφημη "Δίκη των εξ". Τα πολιτικά πάθη της εποχής οδήγησαν στην καταδίκη του, όπως και των άλλων συγκατηγορουμένων, παρότι βέβαια δεν ήταν δυνατό να αποδειχθεί δόλος. Καθαιρέθηκε και εκτελέστηκε στις 15 Νοεμβρίου 1922.


Η Μικρασιατική Άμυνα
Στα τέλη του Οκτωβρίου του 1921 ιδρύθηκε στη Σμύρνη η οργάνωση "Mικρασιατική Άμυνα", αντίστοιχη προς την ήδη ιδρυμένη "Εθνική Άμυνα" της Κωνσταντινούπολης, λιγότερο όμως "βενιζελική" από την πρώτη, με κύριο σκοπό τη δημιουργία αυτόνομου μικρασιατικού κράτους σε περίπτωση ελληνικής ήττας. Εξέχουσες προσωπικότητες της Σμύρνης συμμετείχαν στη Μικρασιατική Άμυνα, η οποία δημιουργήθηκε για την προστασία του ελληνικού πληθυσμού και την εξεύρεση κάποιας λύσης λίγο πριν από την κατάρρευση του μετώπου. Ο Α. Αθηνογένης, ο Σ. Σολωμονίδης, ο Α. Ψαλτώφ, ο Κ. Τενεκίδης, ο Χ. Δήμας, οι τρεις τελευταίοι αποτέλεσαν τη διοικούσα επιτροπή της, και ο μητροπολίτης Χρυσόστομος ήταν ανάμεσα στα μέλη της. Επιτροπές της Άμυνας συστήθηκαν σε πόλεις του εξωτερικού.


Σμύρνης Χρυσόστομος.
Διαπρεπής κληρικός, επίσκοπος Σμύρνης την εποχή της Μικρασιατικής Καταστροφής. Διατέλεσε μητροπολίτης Δράμας από το 1902 ως το 1910, όπου το εθνικό του έργο οδήγησε την Υψηλή Πύλη να απαιτήσει την απομάκρυνσή του δύο φορές, τη δεύτερη οριστικά. Τότε εκλέχτηκε μητροπολίτης Σμύρνης, όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό. Ανέλαβε πλούσια δράση εκπαιδευτική και φιλανθρωπική. Το 1914 εξορίστηκε από τις τουρκικές αρχές, οι οποίες θορυβήθηκαν από την οργάνωση διαμαρτυριών που ανέλαβε ο Χρυσόστομος για τις διώξεις ελληνικών πληθυσμών στο οθωμανικό κράτος. Επανήλθε το 1918 μετά την ανακωχή του Μούδρου. Αναδείχτηκε σε εθνάρχη του Ελληνισμού στα χρόνια της ελληνικής κατοχής της πόλης. Όταν κατέρρευσε το μέτωπο και οι Τούρκοι έμπαιναν στη Σμύρνη, αρνήθηκε να εγκαταλείψει το ποίμνιό του παρά τις προτάσεις των προξένων της Αγγλίας και της Γαλλίας για τη διάσωσή του. Συνελήφθη από το φρούραρχο της πόλης Νουρεντίν πασά και παραδόθηκε στον εξαγριωμένο τουρκικό όχλο που τον κακοποίησε και τον κατακρεούργησε.

Νουρεντίν μπέης.
Ο τούρκος βαλής της Σμύρνης, ήρωας του πολέμου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή δραστηριοποίηθηκε εναντίον των Ελλήνων.

Ήδη την αρχή του 1919 οργάνωνε πυρήνες αντίστασης εναντίον των Ελλήνων και προέτρεπε σε αντιστασιακή δράση. Στη Σμύρνη δημιούργησε σύνδεσμο των εφέδρων αξιωματικών και στην ύπαιθρο ένοπλα σώματα που θα αναλάμβαναν δράση για την εξόντωση Ελλήνων. Αντικαταστάθηκε τότε από το μετριοπαθή πρώην διπλωμάτη Ιζέτ μπέη. Ανέλαβε τη διοίκηση της πόλης την ημέρα της εισόδου των Τούρκων στη Σμύρνη. Ο εμπρησμός της Σμύρνης που άρχισε στις 31 Αυγούστου θεωρείται δικό του σχέδιο. Εξέδωσε διαταγές στις 3 και 10 Σεπτεμβρίου με τις οποίες καθοριζόταν η προθεσμία δεκαπέντε ημερών για την εκκένωση της Μικράς Ασίας και η αιχμαλωσία των ενήλικων αντρών στο εσωτερικό. Παρέδωσε στον τούρκικο όχλο το μητροπολίτη Χρυσόστομο, στα χέρια του οποίου ο τελευταίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο.

Οι Σύμμαχοι
Στη διάρκεια της πυρπόλησης της Σμύρνης και της σφαγής του χριστιανικού πληθυσμού της, Ελλήνων και Αρμενίων, θρυλική έμεινε η απάθεια των συμμάχων και η απροθυμία τους όχι μόνο να παρέμβουν υπερασπίζοντάς τους αλλά και να βοηθήσουν τους αλλόφρονες από τον τρόμο Έλληνες που προσπαθούσαν όπως όπως να σωθούν προς τη θάλασσα, στα συμμαχικά πλοία. Δεν έλειψαν βέβαια και εκείνοι που βοήθησαν με διάφορους τρόπους στη διάσωση των Ελλήνων και των Αρμενίων.

Από την ομάδα 2